Vorig jaar rond deze tijd vond er op het Velodrome van Amsterdam een wedstrijd plaats die ik mede georganiseerd had: de Summer Track Meeting. Voor deze sprintwedstrijd had ik een heel nieuw wedstrijdconcept bedacht die niet eerder op de baan toegepast was. Het idee was eigenlijk heel simpel en vast al eerder bij andere sporten gebruikt. De wedstrijd bestond uit een kwalificatie en een aantal sprintronden. In elke sprintronde rijden de renners wedstrijden één tegen één (tenzij er een oneven aantal deelnemers is, dan rijdt er één groep van 3 renners). Na de kwalificatie en na elke sprintronde wordt een nieuwe ranking opgemaakt. De ranking wordt opgemaakt op basis van de uitslag van de sprintronde met de volgende regels:
- Als de lager geklasseerde wint, dan neem deze de positie van de hoger geklasseerde in en schuift de hoger geklasseerde (en de deelnemers tussen de twee sprinters) één positie naar beneden.
- Als de hoger geklasseerde wint behouden beide hun positie.
Welke renners tegen elkaar rijden in een heat werd bepaald op basis van vooraf bepaalde schema’s en de positie in de ranking, bijvoorbeeld positie 1 tegen 2, 3 tegen 4, enz. Of 1-3, 2-4, 5-7 enz. of 1-4, 2-5, 3-6 enz.
Het doel van dit nieuwe wedstrijdconcept is om meer dynamiek in de positie van de renners in de ranking te brengen en om renners meer gelegenheid te geven om in de ranking te stijgen (of te dalen, wat ze liever niet willen).
Om inzicht te krijgen of dat ook echt het geval is geweest heb ik op basis van de rankings die na elke sprintronde gemaakt zijn de onderstaand visualisatie gemaakt:
Je krijgt zo een goed beeld van de bewegelijkheid van de renners in het toernooi. Elke keer als een lijn omhoog loopt heeft een lager geklasseerde renner gewonnen van een hoger geklasseerde renner. Je ziet dus dat tussen ronde 1 en 2 en ronde 3 en 4 er niet veel verschuivingen plaatsgevonden hebben. Je ziet ook dat er wat groepen zijn die bij elkaar in de buurt blijven zitten.
Welke renners tegen elkaar gereden hebben is te zien in de onderstaande visualisatie:
Een combinatie van de bovenstaande twee zien er als volgt uit. Persoonlijk vind ik deze visualisatie wat druk worden.
Een visualisatie om veel informatie op weinig ruimte te tonen is middels zogeheten sparklines. Om een compleet overzicht van de wedstrijd te hebben, heb ik sparklines gebruikt om inzicht te krijgen in de volgende zaken:
- Positie: was de renner de hoger geklasseerde (donker blauw) of lager geklasseerde (licht blauw) was in de poule. Dit moet eerlijk verdeeld zijn (2 om 3, 3 om 2)
- Resultaat: heeft de renner gewonnen (groen) of verloren (rood).
- Prestatie: de lager geklasseerde renner wint (gouden ster) of de hoger geklasseerde renner verliest (rode cirkel).
Al met al was het een bijzonder geslaagde en succesvolle wedstrijd. Het toegepaste systeem werkte en heeft dynamiek gebracht in de wedstrijd. De visualisaties heb ik achteraf gemaakt maar ik denk dat deze ook zeker waarde hebben tijdens de wedstrijd als informatievoorziening richting de renners en begeleiders.